Stommetje spelen

Vroeger, als kind, wist je nog hoe fijn het soms was om stommetje te spelen. Je handen stijf over je oren gevouwen, ogen dicht en dan heel hard geluid maken zodat niks anders tot je doordringt dan je eigen ik. Het was de ultieme ontkenning van de buitenwereld, van al het andere dan het individueelste individu, het egooste ego.

Omdat een van mijn leerlingen op de ochtend van de verkiezingen nogal plompverloren en zonder gene meldde dat hij op de PVV zou stemmen (áls hij dat zou mogen; hij is immers nog geen 18) met nog een soort disclaimer erachteraan in de trant van ‘jij bent óók gek als je dat níet doet!’, ging ik in de resterende lestijd toch maar even stilletjes achter mijn laptop het partijprogramma lezen van de waarschijnlijk-later-die-dag-als-grote-winner-uit-de-bus-komende partij.

Na daar later op de dag en vandaag nog eens over nagedacht te hebben kwam ik tot de conclusie dat ‘oogkleppenprogramma’ misschien wel de bondigste omschrijving is van het betreffende document. Grofweg de hele eerste helft gaat over het je compleet afsluiten van alles en iedereen om je heen die niet voldoet aan een bepaald ideaalplaatje, de tweede helft betreft het compleet negeren van jouw verantwoordelijkheden als ideaalburger ten opzichte van alles wat zich buiten deze bubbel afspeelt. Laat de rest van de wereld, nee, sorry, laat al het andere wat deze wereld, deze aardbol betreft gewoon stikken: er ís niks belangrijkers dan jij en je eigen staat van ‘ideaalburger-zijn’; accepteer maar gewoon dat er niks belangrijkers is dan dát.

Ik ben geen rekenwonder, maar ook ik snap: een blogje met gemiddeld 20-30 lezers per post en 3 miljoen landgenoten die op één partij stemmen maken dat de kans groot is dat u, lezer, één van die drie miljoen bent. Ik wilde hier een linkje naar het bewuste partijprogramma invoegen, zodat u zelf het nog eens rustig door zou kunnen lezen, maar ik zag zojuist dat meer mensen dat aan het proberen zijn. De pagina lijkt er momenteel, waarschijnlijk door een te grote toestroom, uit te liggen. Misschien is dit ook wel voldoende zo.