Wijlen Maradonna had zijn beroemde hand, maar Paul McCartney heeft zijn voet. De voet waarmee hij in 1968 het tokkelliedje Blackbird van een backbeat voorzag. Luisterend naar het eerste nummer van zijn nieuwe plaat McCartney III valt me ineens een subtiel getik op de achtergrond op. Het moet diezelfde voet zijn als in 1968, misschien ietwat gerimpelder, een beetje gekrompen, maar toch: dezelfde voet. Voeten en schoenen mogen slijten, zolang je de maat van het leven ermee kunt tikken, gaat het leven door.
Het voetje van Paul
Gepubliceerd
De Laatste IJsschots 