Song Centraal (1): Mary Eliza – Porcelain

Als je de eerste paar seconden van het liedje Porcelain van Mary Eliza luistert word je gigantisch op het verkeerde been gezet. Dissonant scheurende elektrische gitaren, beukende bas en drums vliegen je om de oren. Maar dan, op ongeveer 00:06, klinkt ineens een akoestische gitaar in een aangename open stemming en begint de singer-songwriter te zingen ‘Will you love me until I’m young?/Will you love me until I’m old?’ en bouwt het nummer zich steeds iets verder op vanuit twee akkoorden en een resonerende elektrische gitaar à la Heroes van David Bowie.

Op het internet zijn maar weinig ‘gewone’ pagina’s over Mary Eliza te vinden. (Op de IJsschots doen we niet aan social media sorry!) Geen wiki-pagina o.i.d. helaas. Maar de schaarse muziekblogs die wél aandacht aan haar besteden doen dat gelukkig uitvoerig en mooi. Ze zou gehard zijn in het musiceren door met haar familie op straat (‘busking’) gespeeld te hebben in haar jeugd in San Fransisco.

Verder is haar fysieke toestand is op z’n zachtst gezegd wankel te noemen. Een vijftal ziektes wordt genoemd, waaronder Lyme en een hart-afwijking. De zinsnede ‘I’m always in the hospital’ in Porcelain lijkt hieraan stevig te refereren. Het album waar Porcelain de eerste single van is en dat nog moet uitkomen gaat Spider heten en werd opgenomen in muziek-mekka Nashville (de Trace Horce Studios). Ze kreeg bij de opnamen hulp van onder meer Preston Cochran (Lucy Dacus, Illuminati Hotties) and Jake Finch (boygenius, Ashe, Suki Waterhouse). Laten we haar in de gaten blijven houden.