‘We can come an end’

Wat kan het Dunglish (een andere naam voor de rare mengelmoes tussen ‘Dutch’ en ‘English’) toch een schitterende, bijna poëtische frasen opleveren, mits gebruikt door de juiste personen. De welbekende keuzeheer van het Nederlands heren-voetbalteam L. van Gaal ís zo’n persoon.

Natuurlijk kun je zelf Dunglish verzinnen. Je gaat mij niet vertellen dat iedere zinnetje (sinnetje) uit het beroemde en bijzonder grappige boekje I always get my Sin daadwerkelijk is opgetekend uit waargebeurde gesprekken. Op de middelbare school schiepen mijn beste vriend en ik er gigantisch veel plezier in om zelf de raarste, letterlijk in het Engels vertaalde Nederlandse uitdrukkingen te verzinnen. Ik kan me niet voorstellen dat niet anderen (de schrijver van het genoemde boekje incluis) ook bevangen zijn door het ‘letterlijk-vertaal-virus’.

Bij mij en mijn beste vriend resulteerde dit virus uiteindelijk in de legendarische bandnaam Donkey Bridge. Het gebeurde in een saaie wiskundeles, ik denk toen we in de 5e of 6e klas van het middelbaar zaten. Onze docent had zojuist een ezelsbruggetje uitgelegd om een bepaald soort ingewikkelde vergelijking op te lossen. Op dat moment zaten wij, pubers als we waren, de les al ruim een half uur op te leuken door zo’n beetje alles wat er gezegd werd letterlijk in het Engels te vertalen (alleen voor onszelf hoor, de andere leerlingen hadden geen last van ons; zó puberaal waren we nou ook weer niet!) Nou ja, en een ezelsbrug wordt dan natuurlijk al snel een Donkey Bridge.

Nog jarenlang zouden we, tot viertal aangevuld met een andere klasgenoot en mijn broer, onder deze naam de jeugdhonken en poppodiummetjes van onze regio onveilig maken met onze eclectische, bevreemdende muziek (stukken van 8 minuten waarin we 4 keer van muziekstijl wisselden waren geen uitzondering in ons repertoire).

Terug naar Van Gaal. Hij heeft al een hoop geniale (L. van Geniaal is hij ook al eens genoemd, meen ik) frasen in het Dunglish geschapen. ‘We are running after the facts’ en ‘That’s another cook’ behoren tot mijn persoonlijke favorieten. In onderstaande filmpje zitten trouwens ook nog een paar andere prachtige vondsten, waarvan ‘The dead of the gladioles’ hier niet onvermeld mag blijven.

Oumuamua

Dit is ‘m dan: Oumuamua. Een soort leistenen scherf die door de ruimte zweeft. Ik vind dat we ‘m een mooie naam hebben gegeven, wij mensen. Ook is het razendknap dat we ‘m überhaupt kunnen gaan onderzoeken, want hij is nogal een eindje van onze eigen aardbol verwijderd. Om precies te zijn: 24200000 kilometer. Dat zijn nogal wat heen en weertjes naar onze lievelingscamping in Frankrijk, kan ik je vertellen. Om Oumuamua te vieren zal ik hier een versje wijden aan deze indrukwekkende ruimterots.

Oumuamua
Oh, Oumuamua
We doen het je niet zomaar na
Zwevend door het universum
Als Van Persie in Salvador, Brazilië
Ik zocht naar een vergelijking, zie je,
Tussen jou en ons nederige mensen
Maar dat is niet te doen.
Dus ik laat het maar bij deze ene poging.

Barrie Horrelvoet (1)

‘Wil je een glas ijsthee? ’t Is wel Sparkling Peach, mijn lievelingssmaak. Perzik met bubbels; je moet ervan houden.’ Barrie Horrelvoet (28), de gewezen centrale verdediger van Almere City (voorheen (FC) Omniworld) heet me welkom vanuit een King Size-hangmat in zijn bescheiden achtertuin in de plaatselijke Muziekwijk. ‘Ik zag dit huis in de Contrabasstraat en was meteen verkocht.’ Horrelvoet, zelf een niet onverdienstelijk contrabassist en lid van het Almere City Jazz Trio (ACJT), droomde zich van kinds af aan een carrière in de muziek. Opgroeiend met de rijk gevulde platenkast van zijn vader werd hij betoverd door het werk van Charlie Mingus, Ray Brown en de in 2019 gestorven Nederjazzheld Ruud Jacobs. Laatstgenoemde zag hij met zijn vader talloze malen live spelen. Jacobs’ handtekening siert zelfs de achterkant van Horrelvoets eigen bas, een half-massieve driekwarts solid top van het prijzige Oost-Duitse merk Gewa. Leven voor en van de muziek was jarenlang het enige toekomstscenario dat ‘Professor Barriebas’ (koosnaampje van de trouwe City-aanhang) voor zich kon zien.

Waar ging het mis? Nou ja, echt mis ging het natuurlijk niet. Het ACJT repeteert op regelmatige basis in een achterafkantoortje bij het stadion van City en mag eens in de zoveel tijd voor een kleinschalig publiek optreden. Jaarlijks terugkerend hoogtepunt: een ruim anderhalf uur durende set op het kleine podium van het Almeerse Jazz en en Blues Weekend. Maar rondkomen van de muziek, dat kan Horrelvoet niet. Wel van de voetballerij, een sport-/bedrijfstak waar hij een haat-liefdeverhouding mee heeft. ‘Ik houd van sport, van het uitoefenen ervan, de kick, het spelletje. Voor alle andere poespas eromheen ben je bij mij aan het verkeerde adres.’ Horrelvoet heeft een broertje dood aan al het gepraat en gefilosofeer over Koning Voetbal. Hij kijkt zelf zelden tot nooit wedstrijden of samenvattingen op tv. ‘Als de trainer ons wedstrijden van onszelf of andere teams laat analyseren vind ik dat al saai genoeg. Dan ga ik toch thuis niet voor mijn lol ook nog naar dat getikketak kijken?’ Horrelvoet is dan ook in alles een a-typische voetballer. Een hip kapsel, tatoeages, dure auto’s, aan ‘The Barster’ zijn ze allemaal niet besteed. ‘Ik ga al jarenlang om de drie maanden naar dezelfde Hizi Hair hier om de hoek. De dames daar weten precies hoe ik mijn haar het liefste draag. Simpel, efficiënt en effectief. Ik wil er weinig werk aan hebben, dus het moet makkelijk in model vallen zonder wax-troep, gel of weet ik wat voor zooi erin.’ En inderdaad, Horrelvoets licht krullende peper en zoutcoupe zit al jaren hetzelfde en is al vaker even voorspelbaar en constant genoemd als zijn verdedigende spel.

Wordt vervolgd

Frenkie de Jong

ducks_back

Verschijnt met dat eeuwig jongensachtige, een tikke sluw lachje van hem voor de camera en vat droogjes in drie of vier zinnen de hele wedstrijd samen. Of het hem op zo’n moment iets doet dat hij er met een verkeerde pass in de voeten van een tegenstander eigenlijk mede voor zorgde dat zijn team de overwinning uit handen gaf? Vast niet. Hem niet. Frenkie niet. Alles druipt van hem af. Like water off a duck’s back.

Boerengolf eind augustus

Hup, stok-met-klomp onder de arm en het veld in!
Kleine voetbal mee, rammen maar!
[Bedrijfsuitje]
Groen, hoog, nat gras (na droge gele zomerperiode),
doorweekte afgetrapte Nikies (naai-kies).
(Neem toch een extra paar mee om droge aan te kunnen doen naderhand!)

De sfeer is goed, of……

durft niemand de aanstichter van dit geheel eerlijk mede te delen dat any willekeurig bowling- of kano-uitje leuker is dan dit gezwalk door dit verregende met koeienstront besmeurde boeren achterland?

Volgend jaar weer? ’t Valt te bezien.

WK Schmeeka

En dan sta je ineens in de plaatselijke Kruidvat voor een rek met aanbiedingen en word je zomaar ineens verleid om een VI (Voetbal International) te kopen. Als je het ding voordelig wilt hebben moet je wel twee bussen deodorant of twee flessen douchegel erbij kopen, maar ja, dat heb je daar toch gewoon voor over?

Ik wilde eigenlijk dit jaar niet zoveel van het WK weten, want: het leven. Een gezin, drukke baan, een fantastisch boek in de E-Reader, wie denkt er dan nog aan weet ik hoeveel keer 90 minuten (al die verlengingen + strafschoppenreeksen die er na de groepsfase nog aan zitten te komen reken ik voor het gemak maar even niet mee) op de bank voor de buis zitten? Ja, ik dus toch ook, tot voor kort althans.

Het EK van 2016 heb ik toch best intens beleefd. Ok, we waren er niet bij, maar dat mocht de pret toch niet drukken? Zonder oranje-gedoe is voetbal toch ook gewoon hetzelfde spelletje? Soms enerverend, soms saai, maar altijd 11 tegen 11 op een veld met een bal en hij moet zo nu en dan in het net belanden. Ik vond dat toernooi heel leuk en herinner me bijvoorbeeld de wedstrijden van IJsland nog goed, vooral het moment dat ze het in een of ander ver stadium ineens tegen organiserend land Frankrijk moesten opnemen en je nog bijna dacht ‘tja, waarom niet? wat als….’ etc. Dat ging uiteindelijk allemaal niet door, maar o, o, o, wat was het genieten, al die Vikingen die naar dat compleet blauw-gekleurde ‘uitvak’ liepen en de handen mooier, opzwepender en ritmischer op elkaar kregen dan Freddy bij We Will Rock You.

Heb ik die VI nou gekocht in de Kruidvat? Ja en dat levert dan nog best veel gezeur op omdat ik dus geen deo of douchegel nodig had en dan kijkt zo’n kassameisje je een beetje wereldvreemd aan, zo van ‘ja maar, ik weet niet eens wat dit ding kost als je hem niet met de volledige aanbieding koopt, want IEDEREEN maakt altijd gebruik van die aanbieding, dus dit heb ik nog NOOIT meegemaakt, bent u wel helemaal goed bij uw hoofd!!??? Ik had nog geen wedstrijdminuut gezien en ik vond het internet een saaie plek om wedstrijdschema’s bij te houden. Ik wil geen WK-app op mijn telefoon die me van minuut tot minuut vertelt hoeveel het staat bij Zambia-Laos en welke speler er geel heeft gekregen in welke minuut. Ik wil gewoon een ouderwets papiertje waar die dingen op staan en toevallig staat zo’n papiertje in de speciale WK-editie van de VI.

Anyway, inmiddels hangt dat papiertje op ons prikbord in de keuken en weet ik nu dus wel welke wedstrijden er op welk moment zijn, maar heb ik nog steeds amper iets van dit WK meegekregen. Belgie, de eerste wedstrijd van de Rode Duivels, die gingen we wel kijken. Met het friet en hamburgermenu dat eigenlijk voor vaderdag bestemd was en de tv onethisch naar de eettafel toegedraaid zodat zoonlief er geen smeerboel van maakt op de bank. Na de eerste helft moest hij naar bed, dus van de tweede helft heb ik niks meegekregen. Toch jammer dat daarin alledrie de doelpunten vielen.

Ik zocht nog naar een plaatje voor dit stukje en dat werd onderstaande ‘classic’ afbeelding. 1987 was het jaar dat ik mijn eerste Panini-album kreeg en nog steeds krijg ik een soort nostalgisch kippenvel als ik het zie. Het Panini-album van dit WK zag ik vandaag bij de speelgoedwinkel op de toonbank, maar ik heb me ingehouden. Ik had immers al de speciale WK-VI.

Oei, volgens mij begint zo een wedstrijd! Ik ga stoppen. Als het een leuk toernooi is tot ergens na 15 juli ca. 20:00 uur. Anders wellicht al tot veeeeel eerder. (morgen?)

Een fijne avond, met of zonder voetbal.

Panini 87