Soms kom je een lied tegen dat je nog echt het gevoel geeft dat de schrijver er alles aan heeft gedaan om het te vervolmaken. Muziek en tekst zijn één, er wordt geen noot teveel of te weinig gespeeld en er zit geen woord te veel of te weinig in. Teenage Sequencer van de Amerikaanse band Pedro the Lion is zo’n lied. Als je goed naar de zanger luistert vertelt hij je zo’n hartverscheurend, beeldend en herkenbaar verhaal over zijn jeugd, dat je niet anders kan dan de (ooit in de jaren ’90 zo populaire) verhaaltjes-videoclip er haarscherp bij te denken.

Kort samengevat: Teenage Sequencer gaat over dat ondefinieerbare moment dat je ophoudt een basisschoolkind te zijn en ineens op de drempel staat van de ‘tienertijd’ en de daaraan gekoppelde middelbare school. De jongen uit het lied (volgens wikipedia zanger David Bazan zelf, die het hele nieuwe album Havasu ophing aan zijn eigen jeugd) beleeft na een gymles op de basisschool zijn eerste kus, waarna hij tot z’n grote teleurstelling geen tweede van het meisje in kwestie krijgt. Ook de volgende dag wijst ze hem, tot zijn nóg veel grotere teleurstelling, af.

Een tijd later – inmiddels heeft hij al vier keer verkering gehad en is het al net zo vaak uitgegaan – komt de ‘ik’ uit het lied op de laatste schooldag (van het middelbaar?) het meisje van zijn eerste kus weer tegen.

En dan, in het laatste couplet, wordt de tekst ineens raadselachtig; en dat mag dus óók, in een perfect lied! Duidelijk is dat de ‘ik’ alsnog beloond wordt voor het lange wachten; zijn eerste liefde ziet hem alsnog zitten en zegt dat ze hem het hele schooljaar al in de gaten heeft gehouden. Maar dan…

‘Bill had het fout’, zegt ze tegen de ik, en ‘ik wou dat ik was gebleven tot het einde van ons lied.’ Welke Bill? Wat heeft die tegen het meisje gezegd? Waarom bleek dat verkeerd te zijn? Wat is ‘ons lied’ waar ze naar verwijst en wanneer is dat dan gedraaid? Hebben ze er (net niet) op gedanst samen tijdens een schoolfeest of iets dergelijks? Je weet het niet.

Ik heb twee theorieën over deze raadselachtige open plekken in de tekst.

1. De schrijver wil het niet te letterlijk maken en vindt dat je ze als luisteraar zelf mag invullen. Als deze theorie klopt zouden de open plekken het nummer een zekere literaire kwaliteit geven.
2. Je vindt het antwoord op bovenstaande vragen in een of meerdere van de andere liedjes op het ‘conceptalbum’ Havasu.
   Ook dit zou het lied extra cachet geven, want kom er nog maar eens om in 2022: een album waarop er überhaupt zoiets als samenhang is tussen de afzonderlijke liedjes.

Hoe het ook zij, het is een mooi lied, hoewel het van veel mensen wel wat minder larmoyant zal mogen allemaal.

O ja: een sequencer is een computertje waarmee muzikanten ervoor kunnen zorgen dat elektronische muziek (beats, baslijnen, melodieën etc.) perfect in de maat blijft lopen. Het is dus een apparaat dat het moet hebben van z’n voorspelbaarheid. In de refreinen klinkt de ik-figuur een beetje wanhopig, als hij zegt dat het nou eenmaal de natuur is die iemand – voorspelbaar als een sequencer – in een tiener verandert. Je wéét immers precies wanneer dat gebeurt: op je tiende verjaardag. Maar stiekem ook: op het moment dat je je eerste kus en je eerste liefdesverdriet ervaart.

Hier de tekst:

Teenage Sequencer

You said to meet by the gym after school before volleyball
Your grin poked through the door and we met lips
As electric as the kiss was
The way you told me no
When I leaned in for another thrilled me more

There goes nature
Pulling me along like a sequencer
Right on time
Turning me into a teenager
Will I always be a teenager now

Oh I had a hard time falling asleep that night
Then woke up anxious to get to school
And exchange some sweet nothin
But when I saw you in the hall
Without an explanation
You called it off

There goes nature
Pulling me along like a sequencer
Right on time
Turning me into a teenager
I don’t wanna be a teenager now

Four breakups later
On the last day of school
You pulled me aside
And I tried to play it cool
You’d watched me all year
And you knew Bill was wrong
And you wished you had stayed through
The end of our song

Ik voel me een legoblokje
Koud en hard en zwanger van mogelijkheden
Ik heb een kleur, maar je ziet niet welke
Ik heb een vorm,
maar ook die is onbestemd

Ik ben mezelf niet
Of al die eeuwen nooit geweest,
Ik ben het verkeerde blokje
op ‘t verkeerde
legofeest

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie (Poëzie, poëzie, poëzie, poëzie, poëzie)

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

Dit is Quasi-Poëzie

(Poëzie, poëzie, poëzie, poëzie, poëzie)