Categorie: muziek

Ochtendgloren (2)

Zoals in mijn post van een paar dagen geleden beloofd, hier mijn eigen versie van de vrije vertaling van Oasis’ Morning Glory: Ochtendgloren.



_____________________________________________________

(Moet je horen)…ochtendgloren!

Al je dromen zijn
Van witte poedersuiker en van marsepein
Stel niet uit tot morgen wat vandaag nog is te doen
Fluit een deuntje in de trein
Wachtend tot de rook om je hoofd verdwijnt
Een van hen ben ik maar ik ben ook twee van mij

Denk dat ik nog niet uit bed stap
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap
Denk dat ik nog niet uit bed stap
Denk dat ik er niet het nut van zie
Ik weet, het moet, maar ze zien me later wel

Moet je horen…ochtendgloren
Wel?
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap
Wel?
Moet je horen…ochtendgloren
Wel?
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap

Al je dromen zijn
Van witte poedersuiker en van marsepein
Stel niet uit tot morgen wat vandaag nog is te doen
Fluit een deuntje in de trein
Wachtend tot de rook om je hoofd verdwijnt
Een van hen ben ik maar ik ben ook twee van mij

Denk dat ik nog niet uit bed stap
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap
Denk dat ik nog niet uit bed stap
Denk dat ik er niet het nut van zie
Ik weet, het moet, maar ze zien me later wel

Moet je horen…ochtendgloren
Wel?
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap
Wel?
Moet je horen…ochtendgloren
Wel?
Denk dat ik nog niet uit bed stap bed stap
___________________________________________________

Originele tekst

All your dreams are made
When you’re chained to the mirror and the razor blade
Today’s the day that all the world will see
Another sunny afternoon
Walking to the sound of my favorite tune
Tomorrow never knows what it doesn’t know too soon

Need a little time to wake up
Need a little time to wake up wake up
Need a little time to wake up
Need a little time to rest your mind
You know you should so I guess you might as well

What’s the story morning glory?
Well
You need a little time to wake up wake up
Well
What’s the story morning glory?
Well
Need a little time to wake up wake up

 

 

Plaatje van de week: Eerie Wanda – Pet Town

eerie wanda

En toen luisterde ik afgelopen week zomaar ineens naar het debuutalbum van Eerie Wanda, alter ego van de Nederlands/Kroatische Marina Tadic. Lekkere luisterliedjes met eigenzinnige wendingen en akkoorden, getokkeld op een Spaanse gitaar. De zang doet hier en daar denken aan Laura Veirs. Er zijn mindere singer-songwriters om mee vergeleken te worden. De arrangementen op deze plaat zijn stuk voor stuk smaakvol, met net dat beetje elektronica om het wat spannender te maken dan gebruikelijk in dit genre. Mooiste lied van de plaat is wat mij betreft The Intruder, waarin alle bovengenoemde sterke punten van Eerie Wanda samenkomen.

Nagekomen bericht: Ik krijg het nummer Rockabiller niet meer uit mijn hoofd!

Eindoordeel: vier bolletjes.

Schermafbeelding 2018-11-30 om 22.00.34

Check hieronder de clip bij het titelnummer Pet Town.

 

 

Find the river

Het is de ochtend van eerste kerstdag en het weer is goed genoeg (fris – maar niet té fris – en droog) voor een hardlooptochtje in de omgeving van het schoonouderlijk huis. Halverwege  het kleine rondje kom ik langs een Anton Pieck-achtige kasteelruïne en een prachtige nieuwe houten brug over de rivier. Ik hoop op een langsscherend ijsvogeltje, wellicht tegen beter weten in. Alsof hij me wakker wil schudden uit mijn droom (‘vergeet het maar mannetje!’) is het de groene specht die vanuit de hoge boom zijn eerste, keiharde kluklukluklukluk van de dag laat horen. Ook goedemorgen.

Een paar mensen groeten me tijdens mijn rondje. Als ze net als ik ‘hallo’ zeggen is er niks aan de hand, maar iedere groet met een een ‘g’ erin zet onze verschillen op scherp. Mijn ‘g’ zal nooit zo overtuigend zacht worden dat ik ze zou kunnen doen geloven dat ik een van hen ben of ook maar kan worden. En misschien klinkt mijn ‘hallo’ daar ook wel veel te randstedelijk voor, trouwens.

Thuis komt de geur van warme broodjes me tegemoet en zingt Michael Stipe vanuit de onderste regionen in de Top 2000 een liedje over een rivier:

The privileged and weary eyes
Of river poet search naivete
Pick up here and chase the ride
The river empties to the tide
All of this is coming your way

Kerstvakantie

En dan is het ineens kerstvakantie en mag je zomaar even een dagje de stad in. Wat doe je dan met die onverwachte weelde? Heel veel twijfelen, zeker als je net bezig bent in Nooit meer te druk, het bekende zelfhulpboek van Tony Crabbe. Die schrijft dat je zoveel mogelijk moet voorkomen dat je constant aan het werk bent.

Maar ja, wat als je nou juist in de vakantie nog een belangrijke deadline hebt en je heel blij bent als je op de eerste dag even helemaal weg kan, zodat je dan al even je tanden kan zetten in het werk dat toch ergens in die twee-weken-durende ‘zee van vrijheid’ af moet? Dan probeer je zo goed en kwaad als het gaat maar eens wat Crabbe-wijsheden met elkaar te combineren. Dus wél een boek mee, zodat je ergens op een rustig plekje lekker uren kan lezen en de tijd vergeten, maar toch ook maar die laptop (sorry, Tony!) in de rugzak, omdat ieder café tegenwoordig wifi heeft, en het ook wel lekker is om dat eerder genoemde beginnetje aan het deadlinewerk vast te maken. Daartegenover kan dan weer het – na een kwartier tobben bij de kassa (sorry, Tony, het moést gewoon weer beredeneerd, betwijfeld en afgewogen worden!) – gekochte bioscoopkaartje gesteld worden, dat straks anderhalf uur niet werken (maar daarmee helaas niet gegarandeerd anderhalf uur lang niet aan werk denken) zal opleveren.

Sorry voor dit vre-se-lijk saaie 2018-blogje, maar wat vakantie mij dus ook oplevert: zin om te bloggen én tegelijkertijd de lichte stress van ‘dus-nu-moet-er-iedere-dag-wel-een-blogje-vanaf-kunnen’.

Mocht ik na vandaag bovengenoemde streven nog hebben, dan is de kop er in elk geval af!

De film in kwestie is trouwens Bohemian Rhapsody; alle andere films die draaiden hadden iets melodramatisch in het verhaal en hoewel het verhaal over de rockband Queen en zijn inmiddels overleden frontman dat ongetwijfeld ook heeft, kun je bij niets zo lekker wegdromen als bij muziek.

 

nooitmeertedruk

bohemian rhapsody film

Villagers

De hele dag al spoken drie zinnetjes van het nieuwe Villagers (nome de plume van de Ierse singer-songwriter Conor O’Brien) -album A Trick of the Light door mijn hoofd.

Love came with all that it brings
Including the fact that it stings
Like a motherfucker

Op een of andere manier past de hardheid van dat laatste woord to-taal niet bij de fijnbesnaarde bard, en juist daardoor werkt het zo goed als hij het er – ergens op driekwart van het nummer Love Came with All That It Brings – ineens uit gooit.

De rest van het album is trouwens ook heel fijn. O’Brien maakt voor de sound een aantal zeer directe ‘in-your-face’ keuzes: veel hippe, maar soms ook old-school, corny electronica en hier en daar moddervette soul. Een grote stap voorwaarts ten opzichte van zijn vorige – toch ietwat bedeesde – album Darling Arithmetic uit 2015. Aanrader.

Waardering trouwens: vier ballen

Schermafbeelding 2018-11-30 om 22.00.34

villagers-the-art-of-pretending-to-swim-300x300