Waar gebruikte ik het internet omstreeks 1996 voor? Vast al voor van alles en nog wat, maar een van de ongekende mogelijkheden die ineens ontsloten werden, was het gebruikmaken van zogenaamde moppen-databases.
In combinatie met een matrixprinter (goedkoop apparaat, goedkoop papier – met van die gaatjes aan beide kanten – goedkope inkt (??) en om een of andere reden retesnel, doch ontzettend luidruchtig) was het een koud kunstje om binnen no-time het complete repertoire van de grootste vijf moppensites volledig op papier te krijgen.
Ik stopte die papieren vervolgens stiekem in mijn schooltas om ze op onbewaakte momenten tevoorschijn te halen, waarna ik probeerde bepaalde moppen zo goed mogelijk in mijn geheugen te prenten. Met helaas weinig succes – je moet daar talent én een bepaald ‘moppenfotografisch’ geheugen voor hebben, volgens mij.
Historisch dieptepunt was het moment na de gymles, in de jongenskleedkamer, dat ik probeerde om een bepaalde mop die ik zelf hilarisch vond (over een appel en een koekje en een rectaal onderzoek, meen ik me te herinneren, wacht, ik ga hem zometeen opzoeken!) met zoveel mogelijk flair aan mijn mannelijke klasgenoten over het voetlicht te brengen. Helaas, het ging na een zin of drie, vier al mis. Noodgedwongen greep ik naar de matrixpapieren in mijn schooltas en reproduceerde de mop doodleuk door hem gewoon voor te lezen. Ik geloof dat mijn klasgenoten toch vooral om de kneuterigheid van die hele situatie moesten lachen. Het kan onmogelijk zijn dat ze lachten om mijn hilarische moppenvoordracht, want eerlijk is eerlijk, ik ben en blijf gewoon vre-se-lijk slecht in moppen tappen.
Dat gezegd hebbende: ik heb hem gevonden! Ik hoop dat u melig bent, want hier komtie (ja ja, dit is een tripje langs het geheugenlaantje hoor!):
De lintworm
Een man die broodmager is en desalniettemin niet eet maar vreet, meldt zich na lang aandringen van zijn vrouw bij de dokter. “Dokter, ik geloof dat ik last heb van een lintworm.” De dokter kijkt bedenkelijk naar het armetierige mannetje en zegt: “Ga maar op de onderzoekstafel liggen…”De dokter neemt een zaklampje en kijkt de man in zijn achterste. “Tja meneer, dat vereist een harde aanpak…” De arts loopt naar de achterkamer en komt na 5 minuten terug met een appel en een koekje. Hij schuift de appel met enig geweld in de man zijn achterwerk, wacht vervolgens 5 minuten. en stopt het koekje er achteraan. “Zo meneer… Herhaalt U dat de hele week en komt U vrijdag maar terug!” De man vertrekt met gemengde gevoelens huiswaarts. “Als dat maar goed gaat…”, denkt hij. Hij houdt zich strikt aan het recept en herhaalt de procedure dagelijks. Die vrijdag is hij terug bij de dokter. “Zo meneer, alles goed gegaan?” vraagt de dokter. “Jawel”, zegt de man, “maar ik ben geen gram aangekomen, dokter!” De dokter laat de man wederom plaatsnemen op de onderzoekstafel. “Dat is een goed teken”, stelt de arts de man gerust. “Wacht U even, ik ben zo terug.” De dokter vertrekt weer richting achterkamer om vrij kort daarop weer terug te keren met een appel en een…….. Honkbalknuppel!! De man wordt ietwat wit om zijn neus en zegt: “Dokter, ik………”, waarop de dokter de man tot stilte maant. De arts schuift de appel in de man zijn achterwerk en gaat rustig zitten wachten….. …………. Komt na 5 minuten de lintworm naar buiten en die zegt: “He joh. Waar blijft mijn koekje?” MEP !
De Laatste IJsschots 
