Ok, dit wordt een verhaal over zowel taal als muziek. In dit geval over een fenomeen dat ik niet in de Nederlandse, maar de Engelse taal ontdekte. Ik noem het hier maar even ‘de Engelse verbindings-R’.
Het viel me vroeger al op als ik MTV keek (en daar begon ik vroeg mee): soms spraken de – veelal Britse – presentatoren de naam Madonna niet gewoon uit als ‘Madonna’, maar meer als ‘Madonnar’. Aanvankelijk snapte ik niet waarom ze dit deden, maar na jaren begon er iets te dagen dat het te maken had met het woord dat in de zin achter de naam Madonna kwam. Als dat woord, net als het einde van de naam Madonna, begon met een klinker werd de kans groter dat er aan het einde van de naam Madonna ineens een ‘R’ opdook. Dat klonk als volgt: ‘MadonnaR is the big winner at the MTV Awards’. Alsof die Britten het gewoon niet voor elkaar krijgen om de woorden ‘Madonna’ en ‘is’ na elkaar uit te spreken, alsof er iets is wat die ‘R’ tussen die twee woorden aan hun uitspraak opdringt, zeg maar.
Waarom ik hier vandaag ineens aan dacht? Ik luisterde een mooi nieuw liedje dat ik vond in Indie Britain – een van mijn favoriete playlists op Tidal (een geweldige streamingsdienst, want top-audiokwaliteit) – en de zanger van het betreffende nummer heeft het in de tekst eindeloos over ‘LolaR in the Morning’, terwijl de titel van het nummer toch echt ‘Lola, in the Morning’ is, zonder die ‘R’ dus. Geloof je me niet? Luister zelf maar (= geen straf, want goed nummer, zoals gezegd). De band heet trouwens The Dream Machine, maar daar houd ik het verder bij, want dit zou geen feitjes-blogje worden.
De Laatste IJsschots 