Puzzelen op een oprolbare puzzelmat is als seks met condoom; het is even wennen, maar omdat je het nut er wel van inziet, ga je er toch maar mee door. Zo, dit aforisme heb ik dan maar mooi even vastgelegd, voordat – pak ‘m beet – (of nee, doe dat toch maar niet!) Herman Brusselmans me te snel af is.
Maar zonder gekheid, als je een kleine woonruimte hebt (inwoners van de grote steden?) met maar één echte tafel, dan ligt zo’n Jan van Haasteren-monster van 1500 stukjes toch al gauw in de weg. Je kunt een tijdje proberen de pindakaaspot, je ontbijtbordje en je kop koffie net ff naast de randjes te plaatsen, maar op een gegeven moment is de lol daar wel vanaf. Dus, om mijn cynische intro hier meteen maar weer even af te breken: bedankt, uitvinder van de oprolbare puzzelmat!!!
De Laatste IJsschots 