Sometimes it snows een beetje papperig in April

Tsja en dan word je wakker, je kijkt uit het raam en ziet dat je half-verbouwde achtertuin zomaar ineens onder een prachtige witte, ehhh, herstel, onder een papperige, wit-bruine smurriedeken is verdwenen. En het is al april! En dan zet je dat liedje van Prince maar eens op, want ja, dat kán, sinds je gebruikmaakt van de streamingdiensten; zomaar even ieder liedje opzetten dat in je opkomt. Vrouwlief vindt het niks: ‘Is dít van Prince??!’ en misschien is de kwaliteit van het liedje ook wel wat gekleurd door je herinneringen.

Het werd vroegâh – circa 1990 – wel eens gedraaid op momenten dat de radio-DJ van dienst (waarschijnlijk Van Inkel of Frits Spits ofzo; de Magic Friends Sjors (nu burgemeester!) en Peter waren niet zo van de frivole uitspattingen) even uit zijn comfort-zone wilde breken en – doe eens gek! – dit radio-onvriendelijke ballade-monster van 6 minuut 49 zomaar ineens de ether in slingerde. Dan maakte dit lied wel indruk ja, al was het maar om dat rare akkoord dat in de derde regel van het refrein op het woord ‘wish’ ineens het nummer in een compleet ander licht plaatst, eigenlijk precies zoals een sneeuwbui in april dat doet. Zou zijne purperen hoogheid het daarom ook zo gecomponeerd hebben?

Gelukkig zijn de bijzondere feiten over dit lied verder schaars, zodat dit stukje niet nodeloos lang hoeft te worden. De dag dat het werd opgenomen is vermeldenswaardig: 21 april 1985, exact 31 jaar voordat Prince zou overlijden. Om die reden kreeg het vijf jaar geleden ineens ook weer flink wat aandacht. De wijze van opnemen is ook interessant. Geheel tegen zijn eigen gewoonten in bespeelde Prince zelf geen instrumenten en liet hij zijn toenmalige assistenten Wendy & Lisa de piano bedienen, terwijl hij zelf zijn zangpartij inzong. Wendy’s pianokruk kraakte, hetgeen ze aan de maestro meldde, want ja, dat zouden de microfoons zeker oppikken. Maar de maestro sprak: ‘Nee, laat maar. Het is goed zo.’