Gisteren de hele dag met vakgenoten gekeken hoe we de resultaten voor de directeur omhoog kunnen krijgen. En dan hoor ik je vragen: in welke branche werk je dan? In het onderwijs! Als we niet bezig zijn met leerlingen laten excelleren, zijn we wel bezig om onszelf op te stoken om het alsmaar beter, beter, beter te doen.
Ooit, ik was geloof ik een jaar of 20, meldde ik plompverloren tijdens het grote kerstdiner in het ouderlijk huis dat ik er geen enkel probleem mee zou hebben om later middelmatig te zijn. Mijn schoonzus reageerde verbaasd, verbolgen bijna. Hoe kun je nou niet willen uitblinken in iets?
Mijn uitgesproken voornemen ebde langzaam weg, maar nu, na een half leven lang diploma’s, targets en promoties komt het me eigenlijk wel weer als de enige juiste levensweg voor: middelmatig zijn, gewoon zijn. Heerlijk!
De Laatste IJsschots 
… Ik kon het kennelijk niet laten de lijn van je gedachten even door te trekken naar het commentaar hierboven. Ik hoop dat je het opvat zoals het was bedoeld: als een flauw grapje en niet als een laatdunkende of denigrerende opmerking.
Zelf kan ik met mijn eigen middelmatigheid heel goed leven.
En tot slot heb ik er geen bezwaar tegen als je deze beide overbodige commentaren weer gauw deletet …
LikeLike
Een heel middelmatig stukje …
Ja sorry hoor, je vraagt er om 🙂
LikeLike