Je zou zelfs kunnen zeggen dat het gisteren sneeuwde.
Dat het eerst vroor en toen licht dooide
en voordat je het wist
vroor het alweer en werd het
glad.
Dat het bos was als een bos uit een sprookje,
de dokter als een dokter uit een boek of een serie of een lang vergeten film
zou je ook kunnen zeggen, maar je zegt het
niet, je schrijft het op,
schenkt wat in,
ploft neer op de
bank en
valt in slaap bij een documentaire over Sting.
(Zo ging het niet helemaal; je keek eerst die documentaire, zonder thee of borrel erbij, ging toen naar boven en – heel saai – poetste eerst netjes je tanden voordat je in bed kroop. De slaap liet lang op zich wachten, maar gelukkig was daar je eReader en een 1100 pagina’s tellend boek van een of andere Noorse schrijver.)
De Laatste IJsschots 