In Leiden hebben studenten archeologie twee skeletten uit de zevende eeuw ontdekt. Dit zegt de meeste mensen denk ik niet zoveel, want: wat moet je er mee, een stapel oude botten? Nou: heel veel!
De zevende eeuw, dat was die vage tijd tussen de Romeinen en de Middeleeuwen in. Wat gebeurde er toen? Die Romeinen waren allang zo briljant, overheersend en belangrijk niet meer – want in verval – en die Middeleeuwen die het gingen overnemen moesten nog goed en wel op gang komen. Een enkeling kon misschien schrijven, maar dan wel in dat Latijn van die Romeinen, want ja, volkstalen, wat zijn dat nou weer en hoezo zou je daar ook in kunnen schrijven? En hoezo schrijven? De meesten van ons kunnen niet eens lezen, op een enkele slimme monnik na dan.
Die vroege Middeleeuwen waren eigenlijk een soort twijfel-eeuwen en de mensen die toen leefden waren bij voorbaat al twijfelaars. Zijn we Romeins? Zijn we Middeleeuws? Wat zijn we nou eigenlijk? Ze wilden daar in Leiden eigenlijk resten uit de tiende eeuw vinden waarvoor ze eerder al aanwijzingen hadden gevonden, maar in plaats daarvan konden er zomaar nog drie eeuwtjes af.
Extra bijzonder: de lichamen – van twee jongemannen – lagen begraven met nogal wat voorwerpen die op hun beurt ook weer goed geconserveerd zijn gebleven. Een van de mannen droeg een zwaard aan zijn riem.Dat moet dan ook een soort twijfel-zwaard zijn geweest. Misschien leek het ergens nog een beetje op de steekwapens zoals de Romeinen die maakten, maar het zal toch ongetwijfeld minder elegant, blinkend, deftig, artistiek, scherp, dodelijk etc. zijn geweest dan de zwaarden die ze later, pak ‘m beet in de periode 1000-1500 hebben gemaakt.
Van mijn vader moest ik absoluut de roman De valse dageraad van Jan van Aken lezen, want het ging over de vroege middeleeuwen (circa het jaar 1000) en daar weten we maar zo weinig vanaf. Dat boek is inderdaad briljant en zijn nieuwe roman, De ommegang, zo mogelijk nog briljanter, maar eigenlijk moet ik dus een Jan van Aken (want geen enkele schrijver kan wat hij kan) zien te vinden die over de 7e eeuw gaat. Zijn debuutroman kom dan nog het dichtst in de buurt, want Het oog van de basilisk zou zich afspelen rond het jaar 500 na Christus, en dan zit je nog maar honderd jaar af van die zevende eeuw waaruit die Leidse lijken stammen.
En die lijken: daar ging het me nou juist om. In een plaatselijke reportage wordt gemeld dat tegenwoordig uit oude botten zoveel meer (met dank aan DNA) informatie kan worden gehaald dan laten we zeggen een jaar of tien, twintig geleden. De archeologen verwachten dat uit dergelijk onderzoek naar de Leidse botten ook zeker interessante feiten naar voren zullen komen. Allemaal goed en wel, maar ik kan eigenlijk niet wachten en wil liever vandaag dan morgen die uitkomsten van al die tests weten. En ik wil ook niet wachten tot de vondsten ooit een keer in een museum worden geëxposeerd, ik wil dat ze nu een ronde door heel Nederlands maken op een soort open kar, zoals een nationaal voetbalteam dat eerste wordt op een mondiaal toernooi. Of tweede, voor mijn part. Ok, genoeg voor vandaag.
De Laatste IJsschots 
Haha, je hebt natuurlijk helemaal gelijk, Ed. Het is ook licht schertsend bedoeld. Het zou ook raar zijn als de bewoners van de bronstijd bij de ontdekking van brons ineens zouden uitroepen ‘Yes, eindelijk, de bronstijd!’ Een hert dat ‘Yes, eindelijk, de bronsttijd!’ roept is dan denk ik nog aannemelijker…
LikeGeliked door 1 persoon
“Die vroege Middeleeuwen waren eigenlijk een soort twijfel-eeuwen en de mensen die toen leefden waren bij voorbaat al twijfelaars. Zijn we Romeins? Zijn we Middeleeuws?”
Over ‘Middeleeuwen’ kun je alleen in retrospectief spreken. De middeleeuwers zelf hadden natuurlijk geen idee dat ze, zo je wilt, tussen Oudheid en moderne tijd in ‘middeleeuwen’ leefden, en zullen zich dat dan ook niet hebben afgevraagd. De term ‘Middeleeuwen’ is maar een historische constructie achteraf, en -over twijfel gesproken – een nogal twijfelachtige bovendien 🙂
LikeGeliked door 1 persoon