Een paar dagen geleden waren ze er ineens weer, vlak boven onze woonwijk cirkelend: de buizerds. Aan het begin van de lente, als de lucht niet al te donker en bewolkt is, verleggen ze hun territorium en verlaten de bossen om hun geluk ook eens boven de huizen en de straten te beproeven. Geen idee of ze wel eens naar beneden duiken om een woonwijkmuisje o.i.d. te verschalken of een graai te doen in een of andere afvalbak, maar ze laten in elk geval eens in de zoveel tijd hun snavel zien. In het begin had ik niet door dat zij het waren die dat kenmerkende, een tikje meeuw-achtige, schelle zeur-krijsje lieten horen, maar nu valt het me al op als ik het vaag in de verte hoor.
Het leuke is dat ze ook vaak gezellig in groepsverband gaan jagen. Zo ook op de bewuste dag dat ik het onderstaande filmpje maakte. Een experiment, want de eerste video-post op mijn nog prille blog.
Het liedje dat ik eronder heb gezet is van Iron & Wine en heet – heel toepasselijk – Lovesong of the Buzzard.
De Laatste IJsschots 
Hier in de omgeving zitten ook een paar buizerds. Soms staan er voor passanten waarschuwingsborden in een broedgebied, als ze een nest hebbene vallen ze je doodleuk aan.
LikeLike
Wow, de kiekendief, die hebben we hier dan weer niet. Het is inderdaad lastig te zien bij roofvogels, zeker als ze vaak hoog vliegen. Ik wacht ook nog steeds op het moment dat ik een stil zittende buizerd kan fotograferen.
LikeLike
Wij hebben (niet in de tuin natuurlijk) zowel de kiekendief als de buizerd in de omgeving, maar ze zijn iets te snel voor mij om te zien met welke ik juist te maken heb.
LikeLike
Prachtvogels.
LikeLike