Griet op de Beeck

Arme Griet op de Beeck. Word je jarenlang op handen gedragen door boekenminnend Nederland, sabelt de kwaliteitspers je boekenweekgeschenk genadeloos neer. Arjan Peters sluit zijn recensie van Gezien de feiten zelfs af met de zin ‘Griet had beter niks kunnen doen’. Pijnlijker kan het voor een schrijver niet worden, denk ik. Zelf laat ik me door zure stukjes niet graag weerhouden en ik ben dan ook voornemens om Gezien de feiten zo onbevooroordeeld mogelijk te gaan lezen.

De komende twee weken mag ik bij een stuk of vijftig havo-eindexamenkandidaten weer het mondeling literatuur afnemen. Een paar zullen misschien op de hoogte zijn van de boekenweek en een enkeling weet heel misschien zelfs dat het geschenk van dit jaar door een bekende Vlaamse schrijfster geschreven is, maar dat ook maar iemand een regel van een recensie gelezen zal hebben betwijfel ik ten zeerste. Het maakt ook niet zoveel uit: het kost de jeugd al zoveel moeite om een heel boek te lezen, laat staan dat ze beseffen dat er mensen zijn die zich druk maken over de literaire kwaliteit ervan. En juist die laatste gedachte maakt dat ik denk dat men er eigenlijk maar mee moet stoppen, negatieve boekrecensies schrijven. Misschien moet ik Arjan Peters eens uitnodigen om bij een paar van die mondelinge examens te komen zitten, dan piept ie daarna vast wel anders.